TOP5 najpopularniejszych gatunków grzybów psylocybinowych

W ostatnich latach, różne gatunki grzybów psylocybinowych zyskały znaczną uwagę zarówno w środowiskach naukowych, jak i wśród szerszej publiczności. Te fascynujące organizmy, często określane jako grzyby halucynogenne, charakteryzują się obecnością psylocybiny – organicznego związku chemicznego, który odpowiada za ich właściwości psychodeliczne. Różnorodność tych grzybów, ich unikalne efekty oraz potencjalne zastosowania sprawiają, że temat ten jest niezwykle interesujący.

Grzyby psylocybinowe nie są jednolitą grupą pod względem systematyki biologicznej. Mimo różnic w rodzinach i gatunkach, wspólnym mianownikiem dla nich jest właśnie psylocybina. Związek ten, znany z indukowania zmian w percepcji, myśleniu i uczuciach, przyciąga uwagę naukowców z całego świata. Badacze skupiają się na potencjalnych korzyściach terapeutycznych, które mogą oferować w leczeniu różnych dolegliwości psychicznych, w tym depresji. Jednocześnie, grzyby psylocybinowe są obiektem zainteresowania osób poszukujących doświadczeń poza codzienną rzeczywistością, często związanych z kulturą i historią ich użytkowania.

Warto jednak pamiętać, że mimo rosnącego zainteresowania i potencjalnych korzyści, hodowla oraz handel tymi grzybami jest w wielu krajach regulowany prawnie, co wiąże się z określonymi konsekwencjami. Niemniej, zrozumienie charakterystyki, efektów i różnorodności gatunków grzybów psylocybinowych, stanowi kluczowy element w rozwijającym się dialogu na temat ich roli i potencjału w społeczeństwie.

- Reklama -

W dalszej części artykułu przyjrzymy się pięciu najpopularniejszym gatunkom grzybów psylocybinowych, które cieszą się szczególnym zainteresowaniem wśród miłośników mykologii oraz osób zainteresowanych ich psychodelicznym działaniem.

Psilocybe semilanceata

Psilocybe semilanceata, znana również jako “łysiczka lancetowata”, to jeden z najbardziej rozpowszechnionych i najmocniejszych gatunków grzybów psylocybinowych. Rosną one naturalnie w Polsce, ale ich zbieranie i posiadanie jest nielegalne. Odróżnia się charakterystycznym, stożkowato-dzwonkowatym kapeluszem o średnicy do 2,5 cm, z małą brodawką na szczycie, zmieniającym kolor z żółto-brązowego na jaśniejszy w miarę dojrzewania.

Występuje głównie na wilgotnych łąkach i nie rośnie bezpośrednio na odchodach, lecz jest gatunkiem saproficznym, odżywiającym się z rozkładających się korzeni traw. Pod kapeluszem znajduje się od 15 do 27 wąskich, stosunkowo gęsto rozmieszczonych blaszek, które pierwotnie są jasnobrązowe, ale z czasem ciemnieją do koloru ciemnoszarego lub purpurowo-brązowego. Trzon grzyba jest smukły, żółtawo-brązowy, o długości 4-15 cm i grubości 1-3,5 mm, zazwyczaj nieco grubszy u podstawy​​​​​​​​​​​​​​.

Psilocybe Cubensis

Psilocybe cubensis, zwany także łysiczką kubańską, jest jednym z najbardziej znanych gatunków grzybów psychodelicznych. W Polsce posiadanie, uprawianie i sprzedaż tych grzybów jest nielegalne, jednak legalne jest posiadanie zarodników oraz grzybni w celach kolekcjonerskich czy obserwacyjnych​​. Zarodniki i growkity grzybów Psilocybe cubensis są legalne, ponieważ nie zawierają psylocybiny. Dojrzałe grzyby psylocybinowe zawierają psylocybinę, co czyni je nielegalnymi.

Grzyby te w zależności od odmiany posiadają stożkowaty i szeroki kapelusz, który w dojrzałych osobnikach rozszerza się, przyjmując kształt owalny lub dzwonkowaty, z charakterystycznym garbkowatym wyglądem na powierzchni. Psilocybe cubensis ma tzw. „sinienie”, czyli zmianę koloru na ciemnoniebieski pod wpływem ucisku lub innych uszkodzeń. Blaszki tych grzybów są przyrośnięte i mogą nieznacznie odchodzić od powierzchni kapelusza. Trzon jest dość suchy, zazwyczaj biało-żółty, a zasnówka może być błotnista, biała lub niebieska​​.

Grzyby Psilocybe cubensis są koprofilne, preferują wilgotne lasy w klimatach tropikalnych, chętnie kolonizując podłoże bogate w odchody roślinożerców. Są one dość łatwe w uprawie, dobrze rozwijają się na wielu podłożach i są odporne na szeroki zakres temperatur. Najlepsze warunki dla ich wzrostu to wilgotność powietrza powyżej 85% i temperatura około 21-23ºC do owocnikowania oraz 26-28ºC do kolonizacji substratu. Do najpopularniejszych odmian Psilocybe cubensis należą m.in. Golden Teacher, McKennaii, Penis Envy, Ecuadorian, Maztapec, Mexican i Cambodian. Wszystkie te odmiany wykazują właściwości psychodeliczne, a ich efekty zależą od indywidualnych cech użytkownika​​.

Psilocybe mexicana

Psilocybe mexicana, znana jako łysiczka meksykańska, jest grzybem psychodelicznym używanym przez rdzennych mieszkańców Ameryki Północnej i Środkowej, w tym przez Azteków, ponad 2000 lat temu. Była znana Aztekom jako “teotlnanácatl”, co oznacza “grzyb boga”. Francuski botanik Roger Heim skategoryzował ten gatunek. Z tego gatunku dr Albert Hofmann po raz pierwszy wyizolował i nazwał aktywne substancje psychodeliczne psylocybinę i psilocynę. W swoim laboratorium w firmie Sandoz zjadł 32 sztuki tych grzybów, co spowodowało intensywne doznania psychodeliczne, podczas których doświadczył m.in. wizji azteckich motywów i barw​​​​.

Kapelusz łysiczki meksykańskiej ma średnicę od 1 do 2 cm, często z małą brodawką, zmienia kolor z ochrowego na brązowy lub beżowy, a czasami na słomkowy w miarę starzenia się, łatwo zmieniając kolor na niebieski przy uszkodzeniu. Blaszki są szaro-purpurowo-brązowe z białymi brzegami. Trzon ma długość 4-10 cm i grubość 1-2 mm, jest równy i pusty, ze słomkowym do brązowawo-czerwonawego kolorem, ciemniejącym przy uszkodzeniu. Zapach i smak grzybów są mączne​​​​.

Psilocybe mexicana tworzy także sklerocja, czyli uśpioną formę organizmu, która chroni go przed pożarami i innymi klęskami żywiołowymi. Grzyb rośnie pojedynczo lub w małych grupach wśród mchu wzdłuż dróg, na wilgotnych łąkach lub polach kukurydzy, zwłaszcza na trawiastych obszarach graniczących z lasami liściastymi. Występuje na wysokościach od 300 do 550 metrów, rzadko na niższych wysokościach, znany wyłącznie z Meksyku, Kostaryki i Gwatemali. Owocniki pojawiają się od maja do października​​.

Psilocybe azurescens

Psilocybe azurescens, znany również jako “Flying Saucer Mushroom” lub “Blue Angel”, jest małym, ale silnie psychodelicznym grzybem. Gatunek ten jest znany z tego, że rośnie naturalnie w Ameryce Północnej, wzdłuż wybrzeża Oceanu Spokojnego, głównie w Kalifornii, Oregonie i Waszyngtonie​​​​.

Kapelusz grzyba jest stosunkowo duży, o średnicy 30–100 mm, stożkowy do wypukłego, higrofaniczny, w kolorze brązowym, ochrowym lub karmelowym, jaśniejszy na obwodzie, gładki i lepki, gdy jest wilgotny. Trzon jest biały lub brudnobrązowy, o długości 90–200 mm i średnicy 3–6 mm​​​​.

Psilocybe azurescens jest gatunkiem o wyjątkowo wysokiej zawartości alkaloidów, może zawierać do 1,8% psylocybiny, 0,5% psylocyny i 0,4% baeocystyny w suchej masie​​​​.

Upodobania tego gatunku obejmują ściółkę w ogrodach, ponieważ preferuje otwarte, zacienione obszary z rozsądną wilgotnością i drzewa liściaste. Znany jest z rośnięcia w pobliżu rododendronów, krzewów różanych i azalii, jak również wśród jeżyn i gęstych zarośli broomu szkockiego​​. P. azurescens jest trudniejszy do uprawy niż inne gatunki, takie jak P. cubensis, ze względu na specyficzne wymagania środowiskowe, dlatego większość ludzi wybiera metody uprawy na zewnątrz​​​​.

Efekty po spożyciu P. azurescens obejmują zmianę nastroju, wzorców myślowych i percepcji, mogą trwać od czterech do ośmiu godzin, a w niektórych przypadkach dłużej. Mogą wystąpić również fizyczne objawy, najczęściej nudności i nadmierne ziewanie. Grzyby te są znane z wywoływania intensywnych i bardzo wizualnych doświadczeń psychodelicznych​​. Pod względem bezpieczeństwa i skutków ubocznych, psylocybina jest stosunkowo bezpieczna, ale nie wolna od ryzyka. Istnieją również zagrożenia związane z prawem oraz niebezpieczeństwo błędnej identyfikacji​​.

Psilocybe cyanescens

Psilocybe cyanescens, potocznie nazywany Wavy Cap (Falujący Kapelusz) ze względu na charakterystyczny wygląd, jest gatunkiem grzyba saprofitycznego, który preferuje rosnąć na drewnie. Posiada kilka interesujących cech, które odróżniają go od innych gatunków grzybów psylocybinowych.

Kapelusze Psilocybe cyanescens są higrofaniczne, co oznacza, że zmieniają kolor w zależności od stopnia nawodnienia. Są one karmelowo-brązowe do kasztanowych, gdy są mokre, i blakną do bladożółtych lub nieco żółtawych, gdy wysychają. Średnica kapelusza wynosi zwykle od 1,5 do 5 cm i są one zazwyczaj wyraźnie falujące u dojrzałych okazów​​.

Psilocybe cyanescens rośnie przede wszystkim na drewnie, w tym na zbutwiałych kawałkach drewna i mulczu, co jest typowe dla grzybów saprofitycznych. Znajduje się głównie w Europie i Ameryce Północnej, ale został również zaobserwowany w Australii i Nowej Zelandii. Jest znany z tego, że jest jednym z bardziej potężnych grzybów zawierających psylocybinę. Zawiera on również psylocynę, która jest odpowiedzialna za jego psychoaktywne właściwości.

Choć mniej znany niż Psilocybe cubensis, Psilocybe cyanescens zyskał popularność wśród użytkowników i badaczy grzybów halucynogennych. Jego unikalne właściwości psychoaktywne czynią go przedmiotem zainteresowania zarówno w kontekście rekreacyjnym, jak i badawczym. Psilocybe cyanescens jest znany z trudności w uprawie w warunkach domowych ze względu na swoje specyficzne wymagania środowiskowe, związane głównie z jego saprofitycznym stylem życia.

Metody spożywania grzybów psylocybinowych

Grzyby psylocybinowe mogą być spożywane na różne sposoby, a każda metoda ma nieco inny wpływ na doznania i czas trwania efektów:

1. Czekoladki i słodycze z grzybami: Popularna i smakowita metoda spożycia grzybów to czekoladki zawierające grzyby. Czekolada pomaga zwiększyć efekty grzybów i maskować ich silny, ziemisty smak. Można również przygotować gorącą czekoladę z grzybami, batoniki czekoladowe z grzybami oraz brownie.
2. Herbata z grzybów: Dla osób z wrażliwym żołądkiem lub trudnościami w trawieniu grzybów, herbata z grzybów jest świetną opcją. Picie herbaty z grzybów oferuje szybsze efekty psychodeliczne, jednocześnie zapobiegając mdłościom. Zmielenie grzybów na drobny proszek przed zaparzeniem zwiększa powierzchnię grzybów, co umożliwia szybsze wchłanianie substancji przez układ pokarmowy.
3. Lemon Tekking: Metoda polegająca na moczeniu suszonych, zmielonych grzybów psylocybinowych w soku z cytryny lub limonki przed spożyciem. Kwas cytrynowy powoduje reakcję chemiczną, która rozkłada psylocybinę do psylocyny, skutkując krótszym, ale intensywniejszym doświadczeniem psychodelicznym. Efekty grzybów są zwykle znacznie silniejsze niż przy spożyciu bez tej metody.
4. Posiłki z dodatkiem psylocybiny: Gotowanie z grzybami magicznymi może obejmować dodać je do potraw takich jak pasta z truflami z grzybów czy pizza. Gotowanie grzybów może zmniejszyć ich smak i zapobiec mdłościom. Jest to również delikatniejsze doświadczenie i łatwiejsze do mikrodawkowania. Ważne jest gotowanie przy niższej temperaturze, aby nie stracić efektów grzybów.
5. Soki i koktajle: Kolejnym smacznym i łatwym sposobem na spożycie grzybów magicznych są soki i koktajle. Dodanie innych składników, takich jak owoce i warzywa, pomoże zatuszować smak grzybów. Metoda ta ułatwia również wchłanianie grzybów przez organizm, ponieważ są one już częściowo strawione przed spożyciem.
6. Spożywanie w stanie surowym: Dla tych, którym nie przeszkadza smak grzybów i cenią głębsze połączenie z nimi, zawsze istnieje możliwość spożycia ich w stanie surowym. Można jeść grzyby bezpośrednio przed lub po posiłku, aby zatuszować smak.
7. Kapsułki z grzybami: Suszone grzyby można zmielić i umieścić w kapsułkach. Jest to dobra metoda na mikrodawkowanie, ponieważ kapsułki ogólnie nie mieszczą zbyt wiele grzybów. Można również dodać inne adaptogeny lub grzyby lecznicze do każdej kapsułki, aby uzyskać dodatkowe korzyści zdrowotne.

Ryzyka i zagrożenia związane z używaniem grzybów psylocybinowych

1. Zaburzenia psychiczne: Spożywanie grzybów psylocybinowych może powodować lub nasilać zaburzenia psychiczne, lęki czy psychozy, szczególnie u osób, które są do tego predysponowane. Istnieje ryzyko wywołania epizodów depresyjnych, lękowych lub psychoz, zwłaszcza u osób z historią zaburzeń psychicznych w rodzinie.
2. Ryzyko przedawkowania: Chociaż śmiertelne przedawkowanie psylocybiny jest rzadkie, nadmierne spożycie może prowadzić do nieprzyjemnych i niebezpiecznych doświadczeń, w tym do intensywnych halucynacji, dezorientacji, ataków paniki oraz zwiększonego ryzyka wypadków i urazów z powodu zmniejszonej koordynacji i reakcji.
3. Interakcje z alkoholem i narkotykami: Grzyby psylocybinowe mogą wchodzić w interakcje z alkoholem i innymi narkotykami, potęgując ich efekty lub prowadząc do nieprzewidywalnych reakcji. Kombinowanie psylocybiny z innymi substancjami psychoaktywnymi zwiększa ryzyko negatywnych skutków zdrowotnych i psychicznych.
4. Pierwsza pomoc w przypadku złych doświadczeń psychodelicznych: W przypadku złego tripu (negatywnego doświadczenia psychodelicznego) ważne jest uspokojenie osoby, zapewnienie jej bezpiecznego otoczenia i wsparcie emocjonalne. Rozmowa, reasumpcja i uspokajanie mogą pomóc w zmniejszeniu lęku i dezorientacji. W niektórych przypadkach może być konieczne leczenie objawowe, takie jak podanie leków przeciwlękowych lub antydepresyjnych pod nadzorem medycznym.

Zawsze ważne jest podejście z rozwagą do stosowania grzybów psylocybinowych, mając na uwadze potencjalne ryzyko i niepewność dotyczącą ich wpływu na zdrowie psychiczne i fizyczne.

Podsumowanie

Grzyby psylocybinowe odgrywają istotną rolę w różnych kontekstach, zarówno naukowych, jak i rekreacyjnych. Ich unikalne właściwości psychodeliczne przyciągają uwagę badaczy w dziedzinie psychiatrii i psychologii, którzy badają potencjalne zastosowania psylocybiny w leczeniu różnych zaburzeń psychicznych, takich jak depresja, lęk, a nawet uzależnienia. Wciąż trwają badania nad efektywnością i bezpieczeństwem stosowania psylocybiny w medycynie.

W kontekście rekreacyjnym, grzyby psylocybinowe są cenione za swoje efekty umożliwiające głębsze wglądy wewnętrzne i doświadczenia transcendentalne. Jednak ich używanie wiąże się z ryzykiem, zarówno prawnym, jak i zdrowotnym, szczególnie bez odpowiedniej wiedzy i przygotowania.

Podkreślenie konieczności dalszych badań jest kluczowe, aby lepiej zrozumieć potencjalne korzyści i ryzyka związane z grzybami psylocybinowymi. Rozważne podejście do ich użycia, zarówno w celach medycznych, jak i rekreacyjnych, jest niezbędne, aby zminimalizować potencjalne niebezpieczeństwa i wykorzystać potencjalne korzyści, jakie mogą one oferować. Warto również pamiętać o obowiązujących przepisach prawnych regulujących posiadanie i stosowanie tych substancji w różnych regionach świata.

Źródła

• https://en.wikipedia.org/wiki/Psilocybe_semilanceata
• https://analyticalsciencejournals.onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1002/dta.1795
• https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0379073800002115
• https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0021967300911956
• https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S109671761930401X