LSD, czyli syntetyczna substancja psychodeliczna wywołała doznania podobne do synestezji u osoby, która urodziła się niewidoma, stan znany jako ślepota wrodzona, według nowego studium przypadku opublikowanego w czasopiśmie Consciousness and Cognition.
Synestezja występuje, gdy osoba doświadcza nakładania i przenikania się zmysłów. Ktoś z synestezją może na przykład smakować kolory lub widzieć dźwięki. Od kiedy LSD zostało po raz pierwszy odkryte przez Alberta Hofmanna w latach 30., pojawiały się raporty, że może on powodować synestezję.
Nowe badanie to pierwszy naukowy opis użycia LSD przez osobę niewidomą od urodzenia. Osoba badana urodziła się dwa miesiące przed terminem w 1948 roku i cierpiała na trwałą ślepota z powodu nadmiernego nasycenia tlenem przy narodzinach.
Jego miłość do muzyki sprawiła, że został zawodowym pianistą, wokalistą i artystą. Regularnie zażywał LSD, a także inne substancje psychoaktywne, takie jak marihuana i grzyby psylocybinowe, zanim opowiedział badaczom o swoich doświadczeniach.
LSD nigdy nie wywołało u niego halucynacji wzrokowych, ale stwierdził, że używanie psychodelików wzmogło jego odbiór dźwięku, dotyku i zapachu.
„Za każdym razem, gdy brałem kwas (LSD), doświadczałem czegoś nowego i spektakularnego. Oczywiście przez te zmysły, które mam do dyspozycji. Nigdy nie widziałem żadnych obrazów. Nie widzę ani nie wyobrażam sobie, jak mogą wyglądać światło czy ciemność. Z LSD i marihuaną doświadczyłem jednak tyle przez słuch, dotyk i emocje, że to mi wystarczyło!”
Raportował również, że słuchanie muzyki mogło wywoływać wrażenia sensoryczne.
„Podczas moich psychodelicznych doświadczeń, gdy słuchałem muzyki, czułem, jakbym był zanurzony w najpiękniejszym wodospadzie na świecie. Ta scena z wodospadem była najbliższym, co doświadczyłem, zjawiskiem podobnym do synestezji. Muzyka trzeciego koncertu brandenburskiego Bacha wywołała efekt wodospadu.”
„Dźwięki płynące z piosenek, których zwykle słuchałem, stawały się trójwymiarowe, głębokie i opóźnione. Wydawało się, że muzyka zaczyna się rozpadać i rozplątywać.”
Psychodeliki zmieniły także jego odczucia dotyku i percepcję czasu. Powiedział badaczom, że pod wpływem LSD doświadczył tymczasowej afazji, czyli utraty zdolności rozumienia mowy. Jego sny także stały się bardziej intensywne.
„Moje sny zawsze były bardzo żywe, ale gdy byłem pod wpływem LSD, czasem śniłem w prozie… Nie zawsze mogłem spać, ale jeśli to robiłem, moje sny były niezwykle szczegółowe, czasem nawet w rozbudowanym języku na wzór Szekspira, często trwając dłużej niż zwykle”.
Jednak powiedział badaczom, że ostatecznie przestał używać substancji psychodelicznych, ponieważ czuł się zbyt introwertyczny. Raport tego przypadku zatytułowany „Synestezyjne halucynacje wywołane przez narkotyki psychodeliczne u człowieka niewidomego od urodzenia” został napisany przez Sarę Dell’Erba, Davida J.Browna i Michaela J.Proulxa.
