W latach 50. i 60. ubiegłego wieku naukowcy przeprowadzili szereg kontrowersyjnych eksperymentów z użyciem LSD na zwierzętach, które miały na celu badanie wpływu tej substancji na ich zachowanie i umysł. Jednym z najbardziej znanych i tragicznych przypadków był los słonia indyjskiego Tusko, który stał się ofiarą nieodpowiedzialnych działań naukowych.
Eksperyment z LSD: Początki badań
Lata 50. i 60. XX wieku to okres, w którym naukowcy zaczęli testować działanie LSD na zwierzętach, takich jak delfiny czy koty. Celem było badanie kontroli umysłu czy komunikacji zwierzęcej. W początkach lat 60., grupa badaczy postanowiła podać ogromną dawkę LSD słoniowi w stanie musth – okresie hormonalnego wzrostu agresji u słoni. Niestety, wynik tych eksperymentów okazał się tragiczny.
Tusko był samcem indyjskiego słonia, który mieszkał w ogrodzie zoologicznym w Oklahoma City. Stał się on ofiarą nieodpowiedniego traktowania zwierząt w ramach eksperymentu naukowego, którego nie przeżył. Przed swoją smutną śmiercią, Tusko zdążył zapisać się na stronach Księgi Rekordów Guinnessa.
Skrajne dawkowanie LSD
W jednym z najbardziej znanych przypadków, w 2015 roku, kobieta przypadkowo przyjęła 55 mg LSD, co stanowi 550-krotność normalnej dawki. Jednak w przypadku Tusko, naukowcy podali mu 3000 razy więcej niż standardową dawkę LSD dla ludzi.
Pięć minut po wstrzyknięciu Tusko zatrąbił raz, przewrócił się i wypróżnił. Następnie doznał paraliżującego ataku; oczy mu się wywróciły i zamknęły, nogi zesztywniały, ugryzł się w język, a oddech stał się ciężki. Lekarze podali dużą dawkę leku przeciwpsychotycznego chlorowodorku promazyny, oprócz dawki barbituranu pentobarbitalu sodu, jednak leki te nie przyniosły efektu przywrócenia Tuska do życia. Niestety, godzinę i czterdzieści minut po wstrzyknięciu LSD Tusko zmarł.
Chcąc udowodnić, że samo LSD nie spowodowało śmierci Tuska, psychofarmakolog z UCLA Ronald K. Siegel powtórzył eksperyment na dwóch słoniach. Podawał równoważne dawki (w miligramach LSD na kilogram masy ciała), ale zamiast wstrzykiwać, zmieszał LSD z wodą pitną dla słoni. Oba słonie przeżyły bez szwanku, choć przez kilka godzin wykazywały nietypowe zachowanie.
Znane są również eksperymenty finansowane przez NASA, w których John C. Lilly podawał LSD delfinom, a w 1977 roku badacze testowali LSD na kotach. Prace te wpisywały się w szerszy kontekst badań nad kontrolą umysłu prowadzonych przez agencje rządowe, takie jak słynny Projekt MKUltra CIA.
Kontrowersyjne postaci naukowe
Wśród naukowców związanych z tymi badaniami wyróżniają się dwaj psychiatrzy, Dr Louis Jolyon West i Dr Chester M. Pierce. West był znany z eksperymentowania w ramach Projektu MKUltra, co obejmowało nielegalne eksperymenty na ludziach, mające na celu opracowanie metod prania mózgu i tortur psychicznych.
Ostatecznie, eksperyment na Tusko stał się przerażającym przykładem, jak daleko naukowcy mogą posunąć się w swoich badaniach, kosztem życia rzadkiego indyjskiego słonia. Eksperymenty z LSD na zwierzętach, choć kontrowersyjne, przyczyniły się jednak do lepszego zrozumienia działania psychodelików na mózg. Jednak przypadek Tusko i inne podobne eksperymenty podkreślają potrzebę bardziej humanitarnego podejścia w badaniach naukowych.
