Równo 85 lat temu – 2 sierpnia 1937 roku w Stanach Zjednoczonych uchwalono ustawę Marihuana Tax Act, która nakładała podatek od marihuany. 2 sierpnia 1937 roku prezydent Stanów Zjednoczonych, Franklin Delano Roosvelt, podpisał ustawę, która wprowadzała podatek od marihuany. Była to pierwsza prawna regulacja dotycząca uprawy i sprzedaży konopi w USA.
Pierwsze przepisy i ograniczenia
Już w 1906 roku pojawiły się przepisy i ograniczenia dotyczące sprzedaży konopi. Harry J. Anslinger, szef Farmers Business Network (FBN) twierdził, że w latach 30. FBN odnotowało wzrost liczby doniesień o osobach używających marihuany.
Całkowita produkcja włókna konopnego w Stanach Zjednoczonych w 1933 roku wynosiła około 500 ton rocznie. Choć w następnych latach areał upraw konopi rósł, to nadal była to mniejsza liczba upraw, niż innych roślin włókienniczych.
Konopie były także tańszym zamiennikiem w przemyśle papierniczym, niż drewno. Nic dziwnego, ponieważ konopie mogą być zbierane i uprawiane każdego roku, a jedno drzewo rośnie przez kilkadziesiąt lat. Wzbudzało to więc niepokój ludzi pracujących tej branży i stwierdzono, że konopie są zagrożeniem dla przemysłu drzewnego. Jeszcze przed I wojną światowa rodzina Du Pont zainwestowała ogromne pieniądze w nylon, który miał konkurować z konopiami, chociaż oficjalnie miał być konkurencją dla jedwabiu.
W wyniku wysiłku amerykańskich biznesmenów, w tym rodziny du Pont, jednej z najbogatszych rodzin w USA, która dorobiła się fortuny na sprzedaży prochu, opodatkowano handlarzy marihuaną. Miało to ograniczyć przemysł konopny.
Wprowadzenie podatku od marihuany
Sprzeciw wobec podatku wyraziło Amerykańskie Stowarzyszenie Medyczne. Podatek został nałożony także na lekarzy przepisujących konopie indyjskie, farmaceutów detalicznych sprzedających konopie indyjskie oraz na uprawę /produkcję marihuany do celów medycznych. Mimo sprzeciwu lekarzy, ustawa została uchwalona. Warto wspomnieć, że w tamtych latach produkty na bazie konopi były przepisywane na wiele różnych schorzeń i zajmowały dużą część aptecznych magazynów.
Jak się okazało, dr William Creighton Woodward sprzeciwił się opodatkowaniu, ponieważ ustawa została napisana przez prawników Du Pont. Wątpił w ich twierdzenia, że używanie marihuany prowadzi do uzależnień, przemocy i przedawkowań. Poruszono także kwestię Międzynarodowej Konwencji Opiumowej z 1928 roku, która określała konopie indyjskie jako lek, a nie narkotyk.
Po różnych opiniach i zeznaniach, ustanowiono identyczne „przepisy” przeciwko niewłaściwemu używaniu konopi. Jednak w 1951 r. rzecznicy Du Pont, Hearst i innych biznesmenów poruszyli nowe kwestie i powstała nowa ustawa. Zastąpiła ustawę o podatkach od marihuany z 1937 roku.
Podatek od marihuany
Wkrótce po wejściu w życie ustawy o podatku od marihuany, służby aresztowały Mosesa Baca za posiadanie i Samuela Caldwella za handel. Były to pierwsze wyroki skazujące za marihuanę za niepłacenie podatku od marihuany. Sędzia Foster Symes skazał Baca na 18 miesięcy, a Caldwella na cztery lata więzienia.
Nie musiało minąć wiele czasu, by okazało się, że wprowadzone prawo się nie sprawdza.
Gdy Filipiny wpadły w ręce japońskich sił w 1942 roku, Departament Rolnictwa i armia amerykańska wezwały rolników do uprawy konopi włóknistych. Rolnikom zaczęto wydawać znaczki podatkowe na uprawę konopi! Bez żadnych zmian w ustawie o podatku od marihuany, w latach 1942-1945 uprawiano konopie na obszarze 1 600 km2.
Ostatnie komercyjne pola konopi zostały zasiane w Wisconsin w 1957 roku. Ustawę z 1937 roku uchylił Kongres, wprowadzając Ustawę o Substancjach Kontrolowanych w 1970 roku.
